Nynorskordboka
moment 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit moment | momentet | moment | momenta |
Uttale
momenˊtOpphav
frå latin , av movere ‘setje i rørsle’; jamfør norrønt momentaTyding og bruk
- i fysikk: verknad av ei kraft på ein lekam
Døme
- det er mange moment som spelar inn;
- sløyfe eit vesentleg moment i skildringa
- som etterledd i ord som
- faremoment
- irritasjonsmoment