Nynorskordboka
marulk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein marulk | marulken | marulkar | marulkane |
Opphav
førsteleddet mar-, av norrønt mǫrulfr, av marr ‘hav, sjø’Tyding og bruk
- i fleirtal: orden av saltvassfiskar der den første delen av finnen sit på hovudet og kan minne om ei fiskestong;Lophiiformes