Nynorskordboka
marskalk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein marskalk | marskalken | marskalkar | marskalkane |
Opphav
gjennom lågtysk ‘stallmeister’; frå gammalhøgtysk marah ‘merr’ og scalc ‘tenar’Tyding og bruk
- øvste hoffembetsmann
- som etterledd i ord som
- hoffmarskalk
- person som ordnar og leier eit høgtideleg følgje;æresvakt ved kista i ei gravferd