Nynorskordboka
manøver
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein manøver | manøveren | manøvrar | manøvrane |
Opphav
gjennom fransk manœuvre; frå latin, av manus ‘hand’ og opera ‘arbeid’Tyding og bruk
- rørsle for å endre fart eller kurs på fartøy eller køyretøy
Døme
- gjere ein manøver for å unngå kollisjon
- rørsle ein militærstyrke gjer for å nå eit mål
- som etterledd i ord som
- avleiingsmanøver
- større militærøving
- som etterledd i ord som
- flåtemanøver