Nynorskordboka
mannekeng
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mannekeng | mannekengen | mannekengar | mannekengane |
Opphav
gjennom fransk, frå eldre nederlandsk mannekijn ‘liten mann’; diminutiv av mannTyding og bruk
- person som kler seg i og syner fram moteklede for publikum