Nynorskordboka
manna
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein manna | mannaen | mannaar | mannaane |
| mannaer | mannaene | ||
Opphav
gjennom latin, gresk, arameisk; opphavleg av hebraisk man ‘gåve’Tyding og bruk
- i bibelmål: føde som jødane ved eit under fekk i øydemarka
- søt plantesaft, særleg av mannaask