Nynorskordboka
mandolin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mandolin | mandolinen | mandolinar | mandolinane |
Opphav
frå italiensk , diminutiv av mandola ‘slags strengeinstrument’Tyding og bruk
strengeinstrument med oftast fire par strenger som ein spelar på med plekter