Nynorskordboka
mandig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| mandig | mandig | mandige | mandige |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| mandigare | mandigast | mandigaste |
Opphav
frå dansk , av mannTyding og bruk
som har dei eigenskapane ein tradisjonelt ventar hos ein mann;
Døme
- mandig åtferd;
- mandige andletsdrag