Nynorskordboka
maksimal
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| maksimal | maksimalt | maksimale | maksimale |
Opphav
frå nylatin; av latin maximus ‘størst’, superlativ av magnus ‘stor’Tyding og bruk
som har nådd toppen eller øvre grensa for det som er mogleg eller tillate;
størst eller høgast mogleg;
motsett minimal
Døme
- maksimalt utbyte;
- maksimal fart
- brukt som adverb:
- satse maksimalt;
- det kjem maksimalt 17 personar på festen