Nynorskordboka
låne
låna
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å lånaå låne | låner | lånte | har lånt | lån! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| lånt + substantiv | lånt + substantiv | den/det lånte + substantiv | lånte + substantiv | lånande |
Opphav
norrønt lána; jamfør lån (2Tyding og bruk
- få noko til bruk ei viss tid
Døme
- låne pengar;
- låne bøker på biblioteket;
- ho lånte bilen av mor si
- hente eller ta opp i seg noko frå ein annan stad eller eit anna domene
Døme
- ordet er lånt frå engelsk;
- låne eit omgrep frå økonomien
- i subtraksjon: forhøgje sifferet ein ynskjer å subtrahere frå med ti, og samstundes minske sifferet til venstre med éin
Døme
- 5 minus 8 går ikkje, så vi må låne frå talet framfor
- la nokon få bruke noko ei viss tid
Døme
- låne nokon noko;
- ho lånte bort sykkelen sin;
- bankane låner ut pengar;
- låne namnet sitt til eit opprop
Faste uttrykk
- låne øyre tilhøyre velvillig på
- på lånt tidmed svært lite tid som står att
- leve på lånt tid