Nynorskordboka
luke 2
luka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å lukaå luke | lukarluker | lukte | har lukt | luk! |
| lukar | luka | har luka | luk!luka!luke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| lukt + substantiv | lukt + substantiv | den/det lukte + substantiv | lukte + substantiv | lukande |
| luka + substantiv | luka + substantiv | den/det luka + substantiv | luka + substantiv | |
Opphav
frå lågtysk ‘rykkje, nappe’Tyding og bruk
- reinske ugras med hand (og samstundes tynne ut plantene)
Døme
- luke eit bed;
- luke ugras;
- luke gulrot
- i overført tyding: ta vekk noko uønskt frå ein heilskap
Døme
- luke ut dei verste feila i stilane