Nynorskordboka
barber, barberar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein barber | barberen | barberar | barberane |
| ein barberar | barberaren | barberarar | barberarane |
Opphav
gjennom lågtysk, frå fransk; opphavleg av latin barba ‘skjegg’Tyding og bruk
person som har som yrke å klippe hår og skjegg på folk eller barbere dei;
jamfør frisør