Nynorskordboka
akkompagnere
akkompagnera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å akkompagneraå akkompagnere | akkompagnerer | akkompagnerte | har akkompagnert | akkompagner! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| akkompagnert + substantiv | akkompagnert + substantiv | den/det akkompagnerte + substantiv | akkompagnerte + substantiv | akkompagnerande |
Uttale
akompanjeˊreOpphav
frå fransk ‘følgje’Tyding og bruk
spele attåt song eller soloinstrument;
gje tonefølgje
Døme
- akkompagnere ein songar;
- akkompagnere seg sjølv på gitar