Nynorskordboka
leide
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit leide | leidet | leide | leida |
Opphav
frå lågtysk ‘reisefølgje, eskorte’; samanheng med lei (1Tyding og bruk
(skriftleg) lovnad som ein makthavar gjev til ein person om at han kan ferdast fritt innanfor maktområdet hans
Døme
- få fritt leide;
- gje fritt leide