Nynorskordboka
kverke 2
kverka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å kverkaå kverke | kverkar | kverka | har kverka | kverk!kverka!kverke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| kverka + substantiv | kverka + substantiv | den/det kverka + substantiv | kverka + substantiv | kverkande |
Opphav
av kverkTyding og bruk
kvele, drepe, gjere ende på
Døme
- kverke ei lus;
- han kverka nesten motstandaren