Nynorskordboka
kvalm 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kvalm | kvalmen | kvalmar | kvalmane |
Opphav
frå lågtysk; samanheng med kval (2Tyding og bruk
uro, bråk, oppstyr
Døme
- dei lagar kvalm heile tida