Nynorskordboka
kulør
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kulør | kuløren | kulørar | kulørane |
Opphav
gjennom fransk; frå latin color ‘farge’Tyding og bruk
Døme
- håret hans hadde ein kraftig rosa kulør
- i overført tyding: preg, karakter
Døme
- det er ikkje tvil om den politiske kuløren til avisa;
- småorda gjev kulør til språket
Faste uttrykk
- setje kulør pålive opp
- innslaget sette kulør på føredraget;
- han set verkeleg kulør på tilværet
- vise kulørseie meininga si om noko