Nynorskordboka
kulakk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kulakk | kulakken | kulakkar | kulakkane |
Opphav
frå russisk , opphavleg ‘knyttneve’Tyding og bruk
om eldre forhold: nedsetjande nemning for storbonde som sette seg imot kollektiviseringa i Sovjetunionen