Nynorskordboka
krøple
krøpla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å krøplaå krøple | krøplar | krøpla | har krøpla | krøpl!krøpla!krøple! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| krøpla + substantiv | krøpla + substantiv | den/det krøpla + substantiv | krøpla + substantiv | krøplande |
Opphav
av lågtysk kröpelnTyding og bruk
gjere forkrøpla
- brukt som adjektiv
- eit krøpla tre