Nynorskordboka
krigar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein krigar | krigaren | krigarar | krigarane |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- person som deltek eller har delteke i krig eller annan valdeleg konflikt;soldat
Døme
- ein dugande krigar;
- dei var berre barn då dei vart krigarar
- person som kjempar hardt for ei sak
Døme
- dei gamle krigarane frå venstresida