Nynorskordboka
konvall
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konvall | konvallen | konvallar | konvallane |
Opphav
frå latin , av convallium ‘i dalgryte’Tyding og bruk
- plante av slekta Polygonatum i aspargesfamilien
- som etterledd i ord som
- kantkonvall
- kranskonvall
- storkonvall