Nynorskordboka
kontingent 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kontingent | kontingenten | kontingentar | kontingentane |
Opphav
gjennom tysk, frå fransk, frå latin , av contingere ‘røre ved, vedkome’; jamfør kontaktTyding og bruk
- tilskot til eit felles føretak
Døme
- betale kontingenten til laget
- samling av personar;gruppe
Døme
- den norske kontingenten til SN-styrkane