Nynorskordboka
konspirere
konspirera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å konspireraå konspirere | konspirerer | konspirerte | har konspirert | konspirer! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| konspirert + substantiv | konspirert + substantiv | den/det konspirerte + substantiv | konspirerte + substantiv | konspirerande |
Opphav
frå latin ‘puste saman’Tyding og bruk
samansverje seg;
lage eit komplott