Nynorskordboka
konsistens
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konsistens | konsistensen | konsistensar | konsistensane |
Opphav
gjennom tysk, frå mellomalderlatin; av latin consistere ‘stanse, stå fast’Tyding og bruk
- grad av fastleik i ein masse
Døme
- stoffa har ulik konsistens;
- vere laus i konsistensen;
- fisken er fast i konsistensen
- i overført tyding: det å vere konsistent (2)
Døme
- mangle ideologisk konsistens