Nynorskordboka
kongruens
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kongruens | kongruensen | kongruensar | kongruensane |
Opphav
frå latin; jamfør kongruereTyding og bruk
- formlikskap
Døme
- kongruens mellom trekantar
- samsvar, samanfall
Døme
- manglande kongruens mellom utdanning og yrke
- i grammatikk: samsvar i bøying (til dømes i person, kjønn, tal) i same setningsleddet eller i same setninga;