Nynorskordboka
kongregasjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kongregasjon | kongregasjonen | kongregasjonar | kongregasjonane |
Opphav
frå latin ‘samling’Tyding og bruk
- deltakarar i eit katolsk ritual (1)
- gruppe av kloster (2) innanfor ein orden
- fast kardinalkomité for eit særskilt emneområde