Nynorskordboka
konfekt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konfekt | konfekten | konfektar | konfektane |
Opphav
gjennom tysk, frå latin conficere; jamfør konfeksjonTyding og bruk
små, eksklusive bitar av fylt sjokolade, marsipan, kandisert frukt eller liknande
Døme
- ei eske konfekt;
- ho fekk blomsterhelsingar og konfekt
Faste uttrykk
- ikkje spare på konfektengå hardt på;
bruke alle middel;
ta hardt i