Nynorskordboka
coitus, koitus
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein coitus | coitusen | coitusar | coitusane |
| ein koitus | koitusen | koitusar | koitusane |
Uttale
koˊitusOpphav
frå latin , av coire ‘gå saman’Tyding og bruk
Faste uttrykk
- coitus interruptusavbrote samlege