Nynorskordboka
koeffisient
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein koeffisient | koeffisienten | koeffisientar | koeffisientane |
Opphav
av latin co- og efficere ‘få fram’; jamfør ko-Tyding og bruk
- i matematikk: kjent tal som ein ukjend eller variabel storleik skal multipliserast med for å kome fram til eit visst resultat
- i fysikk: talmessig uttrykk for ein viss eigenskap ved eit stoff
- som etterledd i ord som
- absorberingskoeffisient
- friksjonskoeffisient