Nynorskordboka
knutepunkt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit knutepunkt | knutepunktet | knutepunkt | knutepunkta |
Tyding og bruk
- punkt der linjer, vegar eller liknande møtest;skjeringspunkt, sentrum
Døme
- eit knutepunkt for kollektivtrafikken
- stad, aktivitet eller liknande som spelar ei sentral rolle som samlingspunkt;møtestad
Døme
- festivalen fekk status som knutepunkt