Nynorskordboka
knoll
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein knoll | knollen | knollar | knollane |
Opphav
norrønt knollr ‘knoll, fjellknatt’Tyding og bruk
- oppsvulma del av rot eller stengel med opplagsnæring
- som etterledd i ord som
- rotknoll
- stengelknoll
- hovud, skalle
Døme
- få eit slag i knollen