Nynorskordboka
klinke 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei klinke | klinka | klinker | klinkene |
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
stenge for dør, port eller liknande;
Døme
- ta i klinka
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei klinke | klinka | klinker | klinkene |