Nynorskordboka
klengje 3, klenge 3
klengja, klenga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å klengaå klenge | klenger | klengde | har klengt | kleng! |
| å klengjaå klengje | klengjer |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| klengd + substantiv | klengt + substantiv | den/det klengde + substantiv | klengde + substantiv | klengande |
| klengjande | ||||
Opphav
av tysk klengen, opphavleg ‘få til å springe ut med ein klingande lyd’Tyding og bruk
tørke kongler så dei slepper frøa
Døme
- klengje ut frøet