Nynorskordboka
kasuist
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kasuist | kasuisten | kasuistar | kasuistane |
Opphav
gjennom fransk, frå spansk; av mellomalderlatin casus (conscientiae) ‘(samvits)tilfelle’Tyding og bruk
- person som er tilhengjar av eller kunnig i kasuistikk (2)
- person som resonnerer kasuistisk (2);