Nynorskordboka
karate
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein karate | karaten | karatar | karatane |
Opphav
frå japansk , av kara ‘open’ og te ‘hand’Tyding og bruk
japansk kampsport utan våpen, med raske slag og spark
Døme
- ho trener karate ein time i veka