Nynorskordboka
karat
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein karat | karaten | karatar | karatane |
Opphav
gjennom fransk, frå arabisk; av gresk keration ‘frø frå belgen av johannesbrødfrukta’, som vart brukt som vektloddTyding og bruk
- vekteining for edelsteinar og perler
Døme
- metrisk karat = 0,2 g
- nemning for relativ mengd gull i legering (1)
Døme
- 14 karat = ¹⁴⁄₂₄ gull