Nynorskordboka
kantele
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kantele | kantelen | kantelar | kantelane |
Opphav
frå finskTyding og bruk
strengeinstrument som liknar ein siter
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kantele | kantelen | kantelar | kantelane |