Nynorskordboka
intelligent
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| intelligent | intelligent | intelligente | intelligente |
Opphav
gjennom fransk; frå latin intelligensTyding og bruk
- som har høg intelligens;klartenkt, skarp
Døme
- han var overlag intelligent;
- gje intelligente svar;
- kome med intelligente spørsmål
- om datautstyr, robotar og liknande: som kan utføre visse oppgåver som normalt krev menneskeleg intelligens
Døme
- eit intelligent ventilasjonsanlegg