Nynorskordboka
initiere
initiera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å initieraå initiere | initierer | initierte | har initiert | initier! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| initiert + substantiv | initiert + substantiv | den/det initierte + substantiv | initierte + substantiv | initierande |
Uttale
initsieˊre; inisieˊreOpphav
av latin initiare ‘innvie’Tyding og bruk
- ta initiativet til;setje i verk
Døme
- initiere helsefremjande tiltak
- ta opp i eit samfunn, ein orden eller liknande;innvie