Nynorskordboka
idyll
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein idyll | idyllen | idyllar | idyllane |
Opphav
frå latin; av gresk eidyllion ‘lite bilete’, diminutiv av eidos ‘bilete, utsjånad’Tyding og bruk
- dikting som skildrar naturlege, fredelege livstilhøve, særleg frå landlivet
- fredeleg, harmonisk tilstand
Døme
- samlivet deira var reine idyllen
- fredeleg, roleg, vakker stad
Døme
- ein liten idyll ved ein innsjø