Nynorskordboka
hump 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein hump | humpen | humpar | humpane |
Opphav
samanheng med lågtysk humpel ‘låg jordhaug’ og hump(e) ‘klump, pukkel’Tyding og bruk
- bergknatt, lite berg
- kul eller ujamne i terreng, veg eller liknande
Døme
- vegen var full av hol og humpar