Nynorskordboka
hui 2
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit hui | huiet | hui | huia |
Tyding og bruk
det å huie (1) ein einskild gong;
huiande rop
Døme
- høyre eit hui;
- han høyrde hui og skrik langt borte
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit hui | huiet | hui | huia |