Nynorskordboka
honke 1
honka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å honkaå honke | honkar | honka | har honka | honk!honka!honke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| honka + substantiv | honka + substantiv | den/det honka + substantiv | honka + substantiv | honkande |
Tyding og bruk
gå ustøtt, hinkande og snåvande;