Nynorskordboka
holme 1, holm
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein holm | holmen | holmar | holmane |
| ein holme | |||
Opphav
norrønt holmr og holmiTyding og bruk
- lita, berglendt øy, ofte med vegetasjon
Døme
- dei ytste holmar og skjer
- flekk som skil seg frå omgjevnaden, til dømes ein grasflekk i ein åker