Nynorskordboka
hofte, hoft 2
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei hoft | hofta | hofter | hoftene |
| ei hofte | |||
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
område kring kvart hofteledd
Døme
- vere brei over hoftene
Faste uttrykk
- skyte frå hofta
- skyte raskt medan ein stør eit handvåpen mot hofta
- dei veit korleis ein skyt frå hofta utan å sikte
- kommentere utan å tenkje seg om;
tippe (4, 1), prøve seg- valforskaren skaut frå hofta