Nynorskordboka
ho 2
pronomen
| subjektsform | objektsform |
|---|---|
| ho | henneho |
Opphav
norrønt hon, akkusativ hana, dativ henni, genitiv hennarTyding og bruk
- brukt om person eller annan skapning av hokjønn (1) og om ting eller omgrep med namn av hokjønn (2) når desse er (rekna for) eller blir kjende i samanhengen
Døme
- mor mi sa at ho skulle gjere det;
- der kjem Kari, ho spring;
- eg spurde ho kva ho eigenleg meinte;
- bikkja høyrdest sinna ut, men ho beit ikkje nokon;
- brua var skrøpeleg, det var berre så vidt ho heldt ein mann;
- framsyninga slutta som ho byrja;
- han gav ho boka;
- gje henne pengane no
- brukt etter ei setning for å ta opp att og utheve subjektet
- jenta var snill, ho
- med eit etterfølgjande ledd som avgrensar innhaldet av pronomenet
- ho var lærar, mora
- brukt rett etter eit trykksterkt substantiv for å ta opp att dette
- veska, ho kan du bere
- brukt føre kvinnenamn
- ho Kari;
- ho mor
- i genitiv
Døme
- den hatten er hennar;
- mannen hennar Brit
- brukt som peikande pronomen
Døme
- ho med den gule genseren;
- ho er det!