Nynorskordboka
harmonium
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit harmonium | harmoniet | harmonium | harmonia |
Opphav
frå franskTyding og bruk
tangentinstrument der tonane blir laga av rørsle i metalltunger styrte av belger som spelaren sjølv trår med ein eller to pedalar;