Nynorskordboka
hansa
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein hansa | hansaen | hansaar | hansaane |
| hansaer | hansaene | ||
Opphav
frå mellomalderlatin; av lågtysk hanse ‘handelssamlag’, opphavleg ‘flokk væpna menn’Tyding og bruk
om eldre forhold: samanslutning av kjøpmenn frå eit land eller ein by som handla i eit framandt land, særleg om det store handelspolitiske sambandet av nordtyske byar som vart skipa på 1300-talet
Døme
- den tyske Hansaen;
- allereie før Hansaen etablerte seg i byen, var Bergen ein viktig handelsby