Nynorskordboka
atskilleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| atskilleg | atskilleg | atskillege | atskillege |
Opphav
truleg frå dansk adskillig; jamfør norrønt atskiljanligr ‘avvikande, ulik’Tyding og bruk
- i eintal: (heller) mykje;ikkje så lite
Døme
- han hadde fått atskilleg fisk
- som adverb:
- det gjekk atskilleg fortare no
- i fleirtal: (heller) mange, ikkje så få
Døme
- ho hadde atskillege bøker