Nynorskordboka
halme
halma
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å halmaå halme | halmar | halma | har halma | halm!halma!halme! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| halma + substantiv | halma + substantiv | den/det halma + substantiv | halma + substantiv | halmande |
Tyding og bruk
- skjere kornstråa i ei viss høgd frå rota
Døme
- halme for høgt
- leggje halm på jorda til vern eller rotning
Døme
- halme ertene